1) Dingen die doorgingen
a) Samenwerking met de Noëlkerk. Ze kwamen verschillende keren naar onze zondagse diensten.
b) Het inzamelen en doorsturen van donaties voor arme en soms vervolgde christenen in Pakistan, India en Bangladesh
c) Werk aan onze website https://hennig-lumsum-online.de en vertaling van de website in het Engels, Nederlands en Zweeds.
d) Het schrijven van nieuwsbrieven. Deze werden vertaald in het Engels, Nederlands, Zweeds en Italiaans en per post en e-mail verstuurd.
2) Reis naar Bangladesh 10 – 31 januari 2024
We hadden christenen gesteund in een dorp in het westen van Bangladesh. Nu wilden we hen persoonlijk ontmoeten en een idee krijgen van hun situatie. We werden daar heel hartelijk ontvangen. We hadden een aantal gesprekken met christelijke leiders en christenen in de omliggende dorpen. We hadden verschillende gesprekken met de leiders van een christelijk missieziekenhuis. We werden gevraagd om ons getuigenis te geven aan een klas van ongeveer 20 studenten verpleegkunde in dit ziekenhuis. Ik werd uitgenodigd om te preken tijdens een zondagse dienst en een gebedsdienst die avond. Er werd een training voor ons georganiseerd om christelijke leiders van verschillende denominaties te onderwijzen.
3) We hebben onze organisatie Christ to Thailand Mission (CTTM) verlaten.
De directeur van CTTM probeerde het personeel van CTTM te motiveren met de “Visie 50”, een visie dat er in de komende twee jaar 19 nieuwe kerken geplant moeten worden naast de 31 bestaande CTTM kerken. Toen we vroegen of er hiervoor een duidelijke leiding van de Heilige Geest was, hoorden we dat die er niet was. De Heilige Geest waarschuwde duidelijk tegen deze weg. We gaven deze waarschuwing door aan de directeur en presenteerden het op een bijeenkomst van de zendelingen. Omdat deze waarschuwing niet werd opgevolgd, zagen we een duidelijke leiding van God om CTTM te verlaten. De directeur van CTTM accepteerde dit en gaf ons zijn zegen. We zijn echter nog steeds zendelingen omdat God ons naar Thailand heeft gezonden en in het bijzonder naar het dorp waar we wonen en niet van gedachten is veranderd, en omdat we ook zijn uitgezonden door de Missionsverein Lasst uns gehen! e. V., een Duitse christelijke vereniging die zendingswerk en zendelingen steunt. De voorbereiding en de reis ernaartoe namen ongeveer een maand in beslag.
4) Christine had een tumor, tumor die niet verwijderd kon worden tijdens een operatie.
Vanwege aanhoudende gezondheidsproblemen besloten we Christine begin mei grondig te laten onderzoeken in een goed privéziekenhuis in onze provinciehoofdstad. Er werd ontdekt dat Christine een kwaadaardige tumor had. We weten allebei dat deze aarde verlaten om bij Jezus te zijn veel beter is dan alles hier op aarde, en we keken allebei uit naar die dag. We geloven dat God sterker is dan alles en iedereen. Hij kan Christine op elk moment genezen door een bovennatuurlijk wonder. God weet alles precies. Hij weet wat het beste is voor Christine, voor haar man en voor iedereen die door haar dood getroffen zal worden. En God is oneindig en houdt daarom oneindig veel van ons. Dus lieten we het aan Hem over om te beslissen of Hij Christine zou genezen door middel van een wonder of een medische behandeling, of dat Hij Christine voor een korte of langere periode zou laten leven. Deze beslissing gaf ons grote vrede.
5) We hebben gekozen voor palliatieve behandeling voor Christine
We besloten om de tumor operatief te laten verwijderen en voor de operatie werd een CT-scan gemaakt. Op 21 mei kregen we de uitslag: de tumor was zo gegroeid dat hij alleen operatief verwijderd kon worden als Christine chemotherapie en radiotherapie zou ondergaan. Zoals we beiden jaren geleden hadden besloten, wezen we radiotherapie en chemotherapie af en kozen we voor een palliatieve behandeling. Dit betekende dat Christine waarschijnlijk binnen 6 maanden zou sterven en dat de behandeling alleen zou proberen om die resterende maanden zo comfortabel mogelijk voor Christine te maken. Om een darmobstructie veroorzaakt door haar rectumtumor te voorkomen, onderging Christine een operatie om een stoma te creëren, een kunstmatige darmuitgang. Ze was erg blij met de arts die verantwoordelijk was voor haar palliatieve behandeling.
Naarmate de tumor in haar groeide, werd Christine steeds zwakker en afhankelijker van anderen. Ze moest de ene activiteit na de andere opgeven die ze eerder had gedaan. Ze werd zo zwak dat ze de hele dag in bed moest blijven, behalve op de momenten dat ze gebruik moest maken van een toiletstoel naast haar bed. Ze moest nu ook overdag veel slapen. Ondanks de medische prognose leefde ze nog aan het eind van het jaar.
6) Een week aan zee
Christine wilde de zee nog één keer zien voordat ze stierf. Daarom brachten we in augustus een heerlijke week door in een resort direct aan zee. We hadden daar een huisje voor onszelf. Christine kon haar rolstoel binnen en buiten het huis gebruiken. Ze kon met haar rolstoel dicht bij de zee komen, maar ze kon de 108 treden door het zand naar het water zelf niet meer lopen. Kort daarna was Christine niet meer in staat om lange afstanden in de auto af te leggen. Een paar weken later kon ze zelfs niet meer in een stoel zitten, maar moest ze in bed liggen.
7) Christine moest haar fondsenwerving beëindigen
Vanwege haar afnemende kracht, waardoor ze niet meer lang achter de computer kon zitten, besloot Christine haar fondsenwerving op 31 augustus te beëindigen. Ze kon het grootste deel van haar fondsenwerving voor arme christenen in Pakistan en Bangladesh doorgeven aan een vriend. Er is nu een veel kleiner aantal donaties binnengekomen en Reiner is nu verantwoordelijk voor het doorsturen ervan.
8) Hulp uit Duitsland
Christine was een uitstekende kokkin. In augustus kwam de dag dat ze voor de laatste keer een maaltijd in onze keuken bereidde, omdat ze daar te zwak voor was geworden. Een van onze vrienden, een vrouw uit Duitsland, kwam bij ons wonen van eind augustus tot begin oktober. Ze zorgde voor Christine en kookte voor haar.
9) Voorbereidingen voor de dood van Christine
We waren niet bang voor de dood, maar zagen deze als een moment waarop Christine naar de hemel zou gaan om voor altijd in een liefdevolle relatie met Jezus te zijn. Dit maakte het gemakkelijk voor ons om deze situatie onder ogen te zien en haar begrafenis te plannen en voor te bereiden. We kochten de kist en plaatsten die in onze kapel, planden de afscheidsdienst in onze kapel en de begrafenis naast de Noëlkerk, samen met de Bijbelteksten en de liederen, en schreven de rouwkaart.
10) Reiner
Ik zag het als mijn belangrijkste taak om er voor mijn vrouw te zijn en voor haar te zorgen in deze bijzondere situatie. Dit kostte me veel tijd en energie. Een paar jaar geleden besloten we om het kleine huis (huis nr. 3) op ons terrein om te bouwen tot een gastenverblijf met 2 slaapkamers. Toen kregen we de indruk van de Heilige Geest dat we het zo moesten bouwen dat het geschikt zou zijn voor gasten die een rolstoel nodig hebben. Toen Christine een rolstoel nodig had, besloten we dit huis voor haar te gebruiken. Eén kamer werd haar kantoor, de andere haar slaapkamer. Voor de gast die bij ons introk, bood ik mijn slaapkamer in het hoofdgebouw aan als slaapplaats en sliep ik op een matras in Christine’s kantoor en later, op haar verzoek, in haar slaapkamer naast haar bed. Omdat ze te zwak was geworden om haar kantoor te gebruiken, verhuisde ik mijn computer naar dat kantoor en deed daar mijn kantoorwerk. Op die manier was ik dicht bij haar als ze me nodig had. Als ik haar moest verlaten om te gaan winkelen in onze provinciehoofdstad of naar Bangkok te gaan, moesten we ervoor zorgen dat iemand anders er voor haar was tijdens mijn afwezigheid. Ik zag het als een centraal onderdeel van ons christelijk getuigenis in ons dorp, waar iedereen ons kent en nauwlettend in de gaten houdt, dat we voor elkaar zorgen en trouw zijn tot het einde. Die maanden voor de dood waren een tijd waarin we meer van elkaar hielden dan daarvoor.
12) Wat moeten we prediken?
Veel christenen die we kennen hebben gebeden voor de genezing van Christine, maar het leek erop dat slechts enkelen de levende hoop hadden dat het veel beter is om in Christus te sterven dan hier op aarde te leven. Er lijken grote tekorten te zijn in de christelijke kerken, zowel in Duitsland als in Thailand. Geloven christenen echt dat God alles tot in het kleinste detail weet, dat God sterker is dan alles en iedereen, en dat Hij altijd en overal liefde is? Leven we echt in Christus en in harmonie met de Heilige Geest? Dit leidt tot de vragen: Wat wordt er onderwezen in de opleiding van voorgangers op universiteiten en bijbelscholen? Welke aspecten van het evangelie zijn vooral belangrijk voor christenen in Thailand? Ik, Reiner, denk over deze dingen na en ben van plan erover te schrijven.
(<= Wat was 2023?) ———————————————– (Wat was 2025? =>)
De sectie wij bevat de hoofdstukken wie we zijn, visie, wat was, nieuwsbrieven, Foto’s over ons.
De secties van onze website zijn wij, God, wereld, gegevensbescherming, talen.
Onze website is momenteel beschikbaar in Duits, Engels, Nederlands, en Zweeds.