In de 19e eeuw werd een theologische stroming zeer invloedrijk die gebaseerd was op drie premissen:
- Er is geen bovennatuurlijke interventie van God in de geschiedenis.
- Je ziet overal tegenstrijdigheden.
- Je kunt overal een ontwikkeling aan het werk zien.
Dit leidde ertoe dat alle verslagen over bovennatuurlijke interventie door God werden beschouwd als louter verzinsels, die ofwel eenvoudigweg moesten worden geschrapt of gebruikt als een stilistisch hulpmiddel om de betekenis van de afgebeelde persoon te illustreren. Er werden dus pogingen gedaan om “het leven van Jezus” te begrijpen door te proberen om de verslagen in de Evangeliën te bevrijden van hun “legendarische overschilderingen”. Bovendien dacht men dat er zoveel tegenstrijdigheden in de verslagen over Jezus waren gevonden dat het niet kon zijn zoals het daar werd verteld.
Mijn ervaring met historische wetenschap is dat bronnen tegenwoordig veel zorgvuldiger worden behandeld dan in het verleden en, indien mogelijk, worden gerespecteerd. Als men tegenstrijdigheden vindt in verder betrouwbare bronnen, dan zal men zich eerst afvragen of de tegenstrijdigheden slechts schijnbaar zijn. Als Mt 28:1 bijvoorbeeld melding maakt van 2 vrouwen die op Paasmorgen naar het graf van Jezus gingen, terwijl Lc 24:10 het heeft over 3 vrouwen en andere vrouwen die bij hen waren, dan kan dit eenvoudig verklaard worden door het feit dat Mt slechts melding maakt van 2 vrouwen, maar geen volledige lijst geeft van de vrouwen die bij hen waren. Aan de andere kant weten we ook dat verschillende getuigen verschillend kunnen getuigen in de rechtszaal. Fouten in het geheugen komen voor en maken een verder zeer betrouwbare getuigenis niet ongeldig.
Iedereen die de Evangelie-verslagen onbevooroordeeld op zich laat inwerken zal overtuigd raken van hun waarheid en samenhang.