Wat zegt de evolutietheorie?
Charles Darwin (1809 – 1882) nam deel aan een onderzoeksreis in de jaren 1831 – 1836. Hij ontwikkelde de evolutietheorie op basis van zijn bevindingen daar en publiceerde deze in 1859 in het boek “On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races by the Struggle for Life“. In dit boek stelde Darwin het volgende:
1e In de natuur worden meer nakomelingen geproduceerd dan nodig zijn om een dier- of plantensoort in stand te houden.
2e Er is een natuurlijke diversiteit aan erfelijke eigenschappen in al deze nakomelingen.
3e Als bepaalde van deze eigenschappen worden bevoordeeld door paringspartners of beter zijn aangepast aan de huidige omgeving, leidt dit ertoe dat het aandeel dieren of planten met de bevoorrechte eigenschap steeds groter wordt.
4e Gedurende vele generaties is het daarom mogelijk om grote veranderingen in eigenschappen te bereiken door vele kleine stappen te nemen. Mensen kunnen dit fenomeen versnellen door actief paringspartners te selecteren. Dit maakt het mogelijk om zeer verschillende hondenrassen te fokken, van de zeer kleine Chihuaha tot de grote Sint Bernard. Deze evolutie binnen een soort werd later micro-evolutie genoemd.
5e Darwin ging nog een stap verder: hij nam aan dat nieuwe soorten konden ontstaan in vele, vele kleine stappen en dat alle dier- en plantensoorten uit één enkele levende cel ontstonden in zeer vele stappen door een proces dat alleen willekeurige variaties in overerfbare kenmerken vereiste en de natuurlijke selectie van die kenmerken die het best geschikt waren voor de betreffende situatie, maar geen intelligentie of planning. Deze evolutie over de grenzen van soorten heen en het ontstaan van nieuwe eigenschappen werd later macroevolutie genoemd.
6e Na Darwin werd dit idee uitgebreid naar de evolutie van alle chemische verbindingen en naar de evolutie van levende cellen, de evolutie van sterren en planeten en de evolutie van het hele universum.
7e Na Darwin werden zowel de levende cel als de mechanismen voor het opslaan en doorgeven van de informatie voor de overgeërfde eigenschappen van de cel en het organisme veel beter bekend.
De evolutietheorie als bastion van atheïsme
Atheïsten verwelkomden deze evolutietheorie onmiddellijk omdat het ons leek te bevrijden van de noodzaak om het bestaan van een almachtige God aan te nemen die de hemel en de aarde en alle dieren en planten die zo goed aan hun omgeving zijn aangepast heeft geschapen. In plaats daarvan geloven zij dat er geen intelligente planning nodig is, maar dat toeval en de natuurwetten voldoende zijn om deze taak te vervullen.
In de eerste helft van de 19e eeuw had Engeland een zeer sterke protestantse invloed in de samenleving en de politiek, wat een succesvolle strijd tegen de slavenhandel en slavernij tegen alle verwachtingen in mogelijk maakte. Atheïsten probeerden nu deze christelijke invloed te overwinnen door wetenschap tegenover geloof te stellen: Ze beweerden dat de wetenschap God niet langer nodig had als verklaring en dat God geen plaats had in de wetenschap. Ze beweerden dat wetenschap een gefundeerde waarheid was, terwijl christelijk geloof een blind geloof in een oud boek was, zonder enig bewijs, een bijgeloof dat steeds meer werd overwonnen door de ontwikkeling van de wetenschap in de Renaissance, de Verlichting en de 19e eeuw. Als gevolg daarvan moesten wetenschappelijke experts de hoogste autoriteit in de samenleving worden en de evolutietheorie is nu in veel landen een verplicht onderdeel van het middelbare schoolcurriculum. Omdat de evolutietheorie nu de basis vormt van het wereldbeeld van veel mensen, en vooral van degenen die de evolutietheorie het hardst verdedigen, wordt deze zeer sterk verdedigd. Velen beweren dat het een wetenschappelijk feit is en dat degenen die er kritiek op hebben slechts “creationisten” zijn die wel bijgeloof maar geen goede argumenten meebrengen en daarom niet de moeite waard zijn om mee te praten. Het wereldbeeld dat geassocieerd wordt met deze evolutietheorie wordt Darwinisme genoemd, en de aanhangers Darwinisten.
Darwinisten hebben een verkeerd beeld van het Christelijk geloof.
Geloof in God betekent vertrouwen op God, die we goed genoeg kennen om dat te doen. Geloof in God rust op stevige historische fundamenten. Jezus zei: “Wie uit de waarheid komt, hoort mijn stem.” (Johannes 18:37) Als we echt naar de waarheid zoeken, kunnen we overtuigd worden door de waarheid die we in de Bijbel en in de natuur tegenkomen. Geloof is geen blinde sprong in het duister, maar een leven van vertrouwen in een persoon waarvan we geloven dat hij betrouwbaar is. Maar toen we echter besloten hebben dat we de waarheid niet willen horen en dat onze verlangens de ultieme realiteit en het enige criterium zijn voor de dingen die we geloven, dan vertrouwen we op een leugen die ons uiteindelijk naar een ramp zal leiden.
Darwinisten hebben een verkeerde kijk op de geschiedenis van de wetenschap.
De moderne wetenschap ontstond slechts in één cultuur ter wereld, namelijk in het christelijke West-Europa in de Middeleeuwen. De grondleggers van deze tak van wetenschap geloofden in een persoonlijke, rationele en intelligente God die het hele universum schiep. Daarom geloofden ze dat de natuur rationele wetten volgt die gevonden kunnen worden door middel van rede en hard werken door mensen, die als rationele wezens geschapen zijn naar het beeld van God, een God die zich inzet voor de waarheid. Ze gingen op zoek naar de waarheid over God in de Bijbel en de waarheid over Gods schepping in de natuur om God te loven en te verheerlijken. Deze toewijding aan de waarheid is wat de wetenschap zo succesvol en effectief heeft gemaakt. Het heeft de gigantische vooruitgang van de moderne technologie mogelijk gemaakt. Enkele van de grootste wetenschappers aller tijden zoals Nicolaus Copernicus, Johannes Kepler, Galileo Galilei, Isaac Newton. Michael Faraday en James Clerk Maxwell waren toegewijde Christenen en leverden hun bijdragen aan de wetenschap als Christenen.
De Renaissance was echter een tijd waarin werd aangenomen dat er na de oudheid niets zinnigs meer was gemaakt. Daarom probeerde men de best mogelijke teksten van oude auteurs te verkrijgen. Dit betekende echter ook dat al het onderzoek dat had ontdekt dat Aristoteles’ bewegingstheorie fout was en met nieuwe benaderingen was gekomen, terzijde werd geschoven. En de belangrijkste drijvende krachten achter de veroordeling van Galileo Galilei in 1632 waren professoren beïnvloed door de Renaissance die vochten voor Aristoteles tegen Galileo.
De schrijver van deze regels studeerde zelf natuurkunde en heeft er nooit problemen mee gehad om natuurkunde te begrijpen en te onderzoeken en tegelijkertijd in God te geloven. Omdat ik geloof dat God zowel aan het werk is in de dingen die we niet begrijpen als in de dingen die we wel begrijpen, heb ik er nooit een probleem mee gehad om een natuurlijke oplossing te accepteren als die oplossing een redelijke verklaring biedt. We moeten niet in de leugen trappen dat wetenschap en geloof elkaar uitsluiten.
Darwinisten hebben een verkeerd begrip van bepaalde aspecten van de wetenschap.
Wetenschap beschrijft fysische eigenschappen van dingen en relaties tussen dingen. Er bestaan natuurkundige wetten en door herhaalde en gevarieerde experimenten kan worden getest of een bepaalde wet in deze situatie geldig is. De situatie is anders wanneer we dingen en gebeurtenissen in het verre verleden proberen te begrijpen. Hier kunnen we geen herhaalde metingen uitvoeren. We kunnen alleen kijken of we redelijke beschrijvingen kunnen krijgen van dingen die in het verleden gebeurden. We kunnen nooit de mogelijkheid uitsluiten dat God in een bepaalde situatie handelde, zelfs als de verklaring van deze situatie door natuurlijke oorzaken zeer waarschijnlijk lijkt. Maar als de waarschijnlijkheid van zo’n verklaring extreem laag is, dan lijkt een verklaring die op niets anders dan puur toeval vertrouwt fout te zijn. Dan lijkt de planning en het handelen van een intelligente entiteit een logische verklaring.
De moderne wetenschap heeft aangetoond dat ons hele universum, samen met ruimte en tijd, minder dan 14.000.000.000 jaar geleden is ontstaan. Dus laten we eens kijken hoe goed de verklaring is dat ons hele universum door puur toeval in deze tijdsperiode is ontstaan.
Darwinistische macro-evolutie biedt geen afdoende verklaring.
Nu twijfelt niemand aan micro-evolutie; je kunt het in actie zien. Macroevolutie daarentegen werkt niet. De volgende rechtvaardigingen voor deze bewering komen niet uit de Bijbel, maar uit de wetenschap en ervaring:
a) Het fokken van honden leidt altijd tot honden, het fokken van koeien leidt altijd tot koeien. Fruitvliegen zijn het onderwerp van intensief onderzoek. Ze zijn gemakkelijk te voeden en te verzorgen, ze hebben een generatietijd van minder dan 10 dagen en vrouwelijke vliegen produceren tot 100 eitjes per dag en misschien wel 2000 in een mensenleven. Sinds 1967 zijn er pogingen gedaan om de genetische samenstelling van de fruitvlieg te veranderen. (Ik vond deze informatie over fruitvliegen in de Engelse Wikipedia onder het kopje “Drosophila Melanogaster”) De resultaten waren: Functionerende fruitvliegen, beschadigde fruitvliegen of dode fruitvliegen. Een nieuwe soort werd nooit waargenomen.
b) Het genetisch materiaal van een cel is opgeslagen in de DNA-sequentie. Het is een code die geschreven is in een speciaal alfabet en de cel vertelt wat hij moet doen, zoals een computerprogramma een computer vertelt wat hij moet doen. Er is geen enkel geval bekend waarin een functionerend computerprogramma puur door toeval kan worden gegenereerd.
c) De DNA-volgorde bepaalt onder andere hoe een bepaald eiwit wordt opgebouwd door de juiste aminozuren met elkaar te verbinden tot een lange keten. Er zijn 20 aminozuren in de cel. Als we willekeurig een bepaalde volgorde van 200 aminozuren willen bereiken, hebben we voor elk aminozuur een kans van minder dan 1 / 20. Deze kansen moeten met elkaar vermenigvuldigd worden. De kans P is dan kleiner dan P = (1 / 20) * (1 / 20) * (1 / 20) * …………* (1 / 20) (met 200 factoren) = (1/20)200 = 1/ 20200. Dit getal is zo klein dat zelfs als we aannemen dat het universum ongeveer 14 miljard jaar oud is, het absoluut onmogelijk is dat dit gen door toeval is ontstaan.
d) Een eenvoudige menselijke cel blijkt ingewikkelder te zijn dan welke menselijke fabriek dan ook. Het bevat evenveel informatie als 1000 zinnen van de beroemde Encyclopedia Britannica met elk 30 delen. Het lijkt volkomen absurd om deze gigantische hoeveelheid informatie door toeval te genereren, zelfs als we daar een paar miljard jaar de tijd voor zouden hebben. Hoe beter we de levende cel kennen, hoe ingewikkelder hij blijkt te zijn.
e) In de afgelopen 70 jaar heeft de theorie over hoe een levende cel door toeval kan ontstaan uit niet-levende materie geen enkele stap vooruit gezet, en deze puur toevallige oorsprong lijkt absoluut onmogelijk.
f) In het verleden leek het erop dat er maar aan een paar voorwaarden voldaan hoefde te worden om een planeet te creëren die leven kon voortbrengen. In de afgelopen decennia zijn er veel aanvullende voorwaarden gevonden. De waarschijnlijkheid dat een planeet in staat is om een wereldwijde hoogtechnologische beschaving in stand te houden is 10-1032, wat absoluut onmogelijk is, zelfs als we alle planeten van alle sterren in alle sterrenstelsels van ons universum in beschouwing nemen. Dat wil zeggen, het bestaan van een bewoonbare planeet zonder het ontwerp en de schepping van God is absoluut onmogelijk, en we kunnen er zeker van zijn dat er geen andere bewoonbare planeet in het hele universum is, tenzij God besloot om die te scheppen. (Ross, Hugh N.:The Creator and the cosmos: how the latest scientific discoveries reveal God. Covina CA, RTB Press, 20184. p. 219)
g) In de afgelopen decennia is het duidelijk geworden dat de eigenschappen van bepaalde centrale constanten in de natuurkundige vergelijkingen extreem weinig van hun vele mogelijke waarden moeten hebben en dus een extreem lage waarschijnlijkheid om atomen en moleculen überhaupt te laten bestaan. Dit betekent dat een evolutie van het hele universum door puur toeval absoluut onmogelijk lijkt te zijn.
Darwinisme vereist veel blind geloof.
Atheïsten beweren dat hun geloofssysteem “wetenschappelijk” is. Als ze zich echter niet aan de waarheid houden, zijn ze de vijanden van echte wetenschap. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer resultaten die de evolutietheorie tegenspreken niet worden erkend en wanneer biologen die aan deze theorie twijfelen geen kans maken om carrière te maken in de biologie. Darwinisme is daarom een religie op zich, die de mogelijkheid van het bestaan van een Schepper God bij voorbaat uitsluit.
Ondanks vele pogingen kon er geen enkele geldige reden gevonden worden waarom en hoe verstand, bewustzijn, morele waarden en een gevoel van schoonheid voortkwamen uit de zinloze bewegingen van atomen en moleculen. Waarom zou een mens, een product van betekenisloze willekeurige processen, enige waarde en waardigheid hebben? Waarom zouden we moeten geven om de armen en de onderdrukten?
Vandaag de dag dwingt de wetenschap ons te erkennen dat ons universum op een bepaald moment in het verleden een begin had en dat zelfs ruimte en tijd op dat moment werden geschapen. Ofwel is een almachtige, extreem intelligente God die goed is de oorzaak van alles wat bestaat, ofwel staan hersenloze materie en energie aan het begin van het universum. Als God de oorzaak is, is het eenvoudig te verklaren waarom er mensen zijn met een verstand en een geweten die dingen kunnen herkennen en uiteindelijk wetenschap bedrijven, waarom er goed en kwaad is en waarom we schoonheid en harmonie voelen. Als het universum is ontstaan als hersenloze materie en energie, dan is er geen bewezen manier waarop deze dingen zijn ontstaan, alleen de hoop dat de wetenschap ooit een verklaring zal vinden. Atheïsten hebben een heel groot geloof nodig waarvoor geen bewijs bestaat. Ik heb niet genoeg geloof om atheïst te zijn. (Ik heb deze uitspraak ontleend aan de titel van het zeer goede boek “I Don’t Have Enough Faith to Be an Atheist” van Norman L. Geisler en Frank Turek, Wheaton Ill. 2004)
Darwinisme is een wereldbeeld dat ons misleidt.
Zonder God is er geen uiteindelijke autoriteit. Op het eerste gezicht ziet dit er heel mooi uit voor mensen die niet willen dat God zich met hun wensen en plannen bemoeit. Maar het betekent dat tirannen, dieven, rovers en moordenaars ongestraft hun gang kunnen gaan zolang ze sterker zijn dan hun slachtoffers en nooit berecht worden – het ideale wereldbeeld voor criminelen. Daarom was het Darwinisme geliefd bij de grote massamoordenaars van de 20e eeuw zoals Vladimir Iljitsj Oeljanov, beter bekend als Lenin, Yossif Vissarionovich Dzjoegasjvili, beter bekend als Stalin, en Adolf Hitler en hun handlangers. Met dit wereldbeeld ben je vrij om al die mensen uit te roeien die jou of je natie ervan weerhouden om zegevierend te worden, namelijk de gehandicapten, al diegenen die je als je vijanden beschouwt, en binnenkort waarschijnlijk ook de oude generatie, die niets meer produceert maar veel grondstoffen verslindt. Met deze ideologie kun je “de mens” centraal stellen als een abstract wezen, maar het werkelijke individu is alleen waardevol zolang hij nuttig is, maar kan daarna gemakkelijk worden weggegooid. Je ziet geen noodzaak om de waarheid te vertellen en voelt je gerechtigd om te liegen wanneer het je uitkomt.
Maar het is een hopeloos wereldbeeld, want in deze wereld gaat iedereen en alles uiteindelijk ten onder aan dood en verderf. Als je geluk hebt, kun je een paar jaar of zelfs decennia aan de top staan, maar uiteindelijk verlies je alles en uiteindelijk ook je leven. En in een compleet betekenisloos universum zoals het Darwinistische universum heeft je leven uiteindelijk geen betekenis.
In wie zul jij je vertrouwen stellen?